به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج و زیارت؛ سخن گفتن از دیدار با شخصیتی که آوازه اش در جهان طنین انداز است و هر صاحب سخنی بر منظومه ادب و سخن ایشان معترف است کاری سهل نمی باشد.
و اینگونه باید گفت که برخی اصطلاحات یا دست نوشته ها بوی عشق می گیرد. البته که انسان آگاه تفاوت عشق و مَشق را می داند و اینگونه است روایت دیدار با حضرت یار در یک روز اردیبهشتی.
*پرده نخست(صبح 17 اردیبشهت ماه)
صبح بعد از نماز هوا ابریست ، نم نم اندک باران باریده و خیابان ها هنوز مملو از جمعیت و ماشین ها نشده. رفته رفته مدعوین گرد هم جمع می شوند.
پیروجوان ، زن و مرد ، کودک و میانسال ، اهل تسنن و تشیع ، شمالی و جنوبی ، کرد و لر و از جای جای ایران آمده اند .

عده ای خود را اول صبح به سازمان می رسانند که جمعی راهی دیدار شوند و برخی دیگر نیز قبل از شلوغی خود را به محل قرار ملاقات رسانده اند.
*پرده دوم(ساعت 9 صبح 17 اردیبهشت ماه)
افراد از کوی فلسطین وارد می شوند، کارت دعوت به دست دارند ، ایستاده در صف انتظار برای ورود به محل دیدار . سراز پا نمی شناسند. برخی برای نخستین بار است که می خواهند به دیدار حضرت آقا بروند . لحظه شماری می کنند .انگاری نفس در سینه آنها حبس شده باشد . قلبشان تند تند می زند .صدای سلام و صلوات بلند می شود. هوا ابری ست و باران بسیار مختصری می بارد.
مهمانان وارد می شوند و رفته رفته به محل ملاقات رهسپار می گردند برای دیدار با حضرت یار.
کودکان جلوتر از کهنسال ها می روند و جوان ترها هم هوای کار را دارند که مسن ها آسان تر به محل دیدار بروند و جای مناسبی گیرشان بیاید.
*پرده سوم(ساعت 9:30 صبح 17 اردیبهشت محل دیدار)
محل دیدار مثل همیشه حسینیه حضرت امام خمینی (ره) است. مهمان ها هر کدام یک گوشه ای یا محلی را برای نشستن انتخاب می کنند . جمعیت اضافه می شود . اندک اندک جمعیت فزون تر می شود. جماعت مهمان ها در حال تکمیل شدن است. برخی ها می ایستند و چشم چشم می کنند تا بلکه به محض ورود حضرت آقا ایشان را بهتر ببینند.
نیم ساعت به حضور ایشان مانده است .تقریبا حسینیه مملو از جمعیت شده است صدای مدح خوانی در وصف امام رضا(ع) به گوش می رسد.مهمان ها اشعار را زمزمه می کنند.
مهمان ها که از مسئولان و کارگزاران حج و جمعی از زائران بیت‌الله‌الحرام هستند همگی حضور یافته اند.
همه حضار دست راست را بالا کرده و شروع به لبیک گفتن می کنند«لَبَّیكَ الّلهُمَّ لَبَّیكَ، لَبَّیكَ لاشَریكَ لَكَ لَبَّیكَ، إنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَالْمُلكَ، لاشَریكَ لَكَ لَبَّیكَ»
و دل می رود در میقات عاشقی در مسجد شجره در میقات جحفه و در نقطه نقطه سرزمین وحی.
عقربه ها کند حرکت می کنند و مهمان ها ثانیه شماری می کنند. انگار ساعت به آهستگی حرکت می کنند. برخی هنوز هم ایستاده اند و چشم به روبرو دارند تا زودتر چهره حضرت آقا را ببینند.
در بیرون از حسینیه هوا ابری ست باران اندکی گرفته بارانی از جنس اردیبهشت. بارانی که طراوت خاصی به درختان داده است.
*پرده چهارم (ساعت 9:45 دقیقه صبح 17 اردیبهشت ماه)
مداحی دیگر شروع به مدخوانی در خصوص حج می کند.مهمان ها با گوش جان به عبارات مداح دل می دهند و روحشان پرواز می کند تا عرفات و منا.
آنها که برای نخستین بار قصد عزیمت دارند ، اشک می ریزند به پهنای صورت.
مهمان ها منتظر هستند؛ یکصدا می گویند: «ای رهبر آزاده آماده ایم آماده»«ابوالفضل علمدار خامنه ای نگهدار» و ......
روی پرده اصلی حسینیه آیه 27 سوره حج نقش بسته است «وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ» و مردم را دعوت عمومی به حج کن.
فضای آرامبخشی موج می زند و چشم انتظار ها نیز همچنان چشم به پیش رو دارند.
*پرده پنجم(ساعت 10 صبح 17 اردیبهشت ماه)
همه از جا برمی خیزند ، پرده کنار می رود، حضار احترام می کنند. دست ها بلند می شود. صدای آقا می آید: «سلام علیکم» و مهمان ها صدا می زنند«ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند» «حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ماست» و .....
حضار سر از پا نمی شناسند. ضیافت آنها با دیدار حضرت یار تکمیل شده است در یک روز با طراوت اردیبهشتی.
قرآن قرائت می شود. دوباره ذکر زیبای تلبیه خوانده می شود. نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت و رییس سازمان حج و زیارت گزارش کاملی ارایه می دهند.
و آقا سخن می گویند و مهمانها با گوش جان می شوند بیانات حضرت ماه را برای ایام پیش رو.
و ایشان می گویند از وظایفی که حاجی بر دوش دارد . از اهمیت برائت و از مظلومیت فلسطین و غزه و از ظلم و کودک کشی سگی هار به نام اسراییل و امریکا.
و مهمان ها خشم و انزجار از رژیم کودک کش اسراییل را نشان می دهند. با مردم غزه همدردی می کنند و دعا برای رهایی ازچنگال دیو صهیونیست.
و این مهمانی باشکوه با دعای خیر مقام معظم رهبری پایان می یابد. با آرزوی حجی مقبول و توام با معنویت...
مهمانان که از همه از سراسر کشور حضور یافته اند با لبخندی از سر رضایت و شوقی از سر دیدار با حضرت آقا بیرون می آیند. هوا هنوز ابری ست و نم باران بهاری صورت ها را دوچندان شکوفا می کند.

والسلام